کد مطلب:152188 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:169
روانی شدن کسی که به نام حضرت ابوالفضل العباس قسم ناحق یاد کرده بود
حضرت حجةالاسلام و المسلمین حاج آقا نمازی - منبری معروف اصفهان - از قول یكی از دوستانشان این دو قضیه را نقل فرمود:
دو چیز در حرم حضرت عباس علیه السلام دیدم:
یكی این كه در صحن حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام در شب جمعه ای كه من و عده ی دیگری مشغول كار بودیم، دیدیم یك دسته پرنده كه مثل مرغابی بودند، دور گنبد امام حسین علیه السلام آمدند و سپس دور گنبد حضرت اباالفضل علیه السلام نیز دور زدند. مثل اینكه می خواستند تعظیم كنند! سر فرود آوردند و رفتند، ما دست از كار كشیدیم و به این
صحنه نگاه می كردیم.
قضیه ی دوم اینكه: شب كه به حرم حضرت اباالفضل علیه السلام آمدیم، جوانی را مشاهده كردیم كه روانی بود و سه چهار نفر هم از عهده ی او برنمی آمدند، و با زنجیر پایش را به ضریح بسته بودند.
ما زیارت و كارهایمان را انجام دادیم و به منزل رفتیم و هنگام صبح كه به حرم آمدیم، تا زیارت كنیم و به كار مشغول شویم، دیدیم این جوانی كه هیچكس از عهده ی او برنمی آمد، آرام شده است، ولی هنوز زنجیر به پایش بسته است؛ اما طرف دیگر زنجیر كه به ضریح بسته بود، باز شده است.
خادم حرم زنجیر را از پایش نیز باز كرد، و زوار به جوان پول می دادند.
به پدرش گفتیم: «فرزند شما چه مرضی داشت؟!» پدرش گفت: «این فرزند به ناحق به حضرت ابوالفضل علیه السلام قسم خورده بود، و از آن ساعت حواس پرتی پیدا كرد! هر جا هم كه او را بردیم نتیجه ای نگرفتیم، بالاخره او را به اینجا آوردیم و متوسل به حضرت ابوالفضل علیه السلام شدیم و حضرت شفایش دادند.» فردا شب كه آن جوان را دیدیم، داشت وضو می گرفت تا به حرم حضرت امام حسین علیه السلام برود. [1] .
دو چیز در حرم حضرت عباس علیه السلام دیدم:
یكی این كه در صحن حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام در شب جمعه ای كه من و عده ی دیگری مشغول كار بودیم، دیدیم یك دسته پرنده كه مثل مرغابی بودند، دور گنبد امام حسین علیه السلام آمدند و سپس دور گنبد حضرت اباالفضل علیه السلام نیز دور زدند. مثل اینكه می خواستند تعظیم كنند! سر فرود آوردند و رفتند، ما دست از كار كشیدیم و به این
صحنه نگاه می كردیم.
قضیه ی دوم اینكه: شب كه به حرم حضرت اباالفضل علیه السلام آمدیم، جوانی را مشاهده كردیم كه روانی بود و سه چهار نفر هم از عهده ی او برنمی آمدند، و با زنجیر پایش را به ضریح بسته بودند.
ما زیارت و كارهایمان را انجام دادیم و به منزل رفتیم و هنگام صبح كه به حرم آمدیم، تا زیارت كنیم و به كار مشغول شویم، دیدیم این جوانی كه هیچكس از عهده ی او برنمی آمد، آرام شده است، ولی هنوز زنجیر به پایش بسته است؛ اما طرف دیگر زنجیر كه به ضریح بسته بود، باز شده است.
خادم حرم زنجیر را از پایش نیز باز كرد، و زوار به جوان پول می دادند.
به پدرش گفتیم: «فرزند شما چه مرضی داشت؟!» پدرش گفت: «این فرزند به ناحق به حضرت ابوالفضل علیه السلام قسم خورده بود، و از آن ساعت حواس پرتی پیدا كرد! هر جا هم كه او را بردیم نتیجه ای نگرفتیم، بالاخره او را به اینجا آوردیم و متوسل به حضرت ابوالفضل علیه السلام شدیم و حضرت شفایش دادند.» فردا شب كه آن جوان را دیدیم، داشت وضو می گرفت تا به حرم حضرت امام حسین علیه السلام برود. [1] .
[1] كرامات العباسية، ص 60.